1Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

2‹‹ ‹Tanrının önünde haklıyım› diyorsun.
Doğru buluyor musun bunu?

3Ama hâlâ, ‹Günah işlemezsem
Yararım ne, kazancım ne?› diye soruyorsun.

4‹‹Ben yanıtlayayım seni
Ve arkadaşlarını.

5Göklere bak da gör,
Üzerinde yükselen bulutlara göz gezdir.

6Günah işlersen, Tanrıya ne zararı olur?
İsyanların çoksa ne olur Ona?

7Doğruysan, Ona verdiğin nedir,
Ya da ne alır O senin elinden?

8Kötülüğün ancak senin gibi birine zarar verir,
Doğruluğun ise yalnız insanoğlu içindir.

9‹‹İnsanlar ağır baskı altında feryat ediyor,
Güçlülere karşı yardım istiyor.

10Ama kimse, ‹Nerede Yaratıcım Tanrı?› demiyor;
O Tanrı ki, gece bize ezgiler verir,

11Yeryüzündeki hayvanlardan çok bize öğretir
Ve bizi gökteki kuşlardan daha bilge kılar.

12Kötülerin gururu yüzünden insanlar feryat ediyor,
Ama yanıtlayan yok.

13Gerçek şu ki, Tanrı boş feryadı dinlemez,
Her Şeye Gücü Yeten bunu önemsemez.

14Onu görmediğini söylediğin zaman bile
Davan Onun önündedir, bekle;

15Madem bu öfkeyle şimdi cezalandırmadı,
İsyana da pek aldırmaz diyorsun.

16Bu yüzden Eyüp ağzını boş yere açıyor,
Bilgisizce konuştukça konuşuyor.››